Widzieliście film Pixara „Gdzie jest Nemo?” Z czeskim dubbingiem czy w oryginalnej wersji? A może widzieliście flamandzką wersję „Op zoek naar Nemo”? Gdybyście ją obejrzeli - usłyszelibyście głos ośmioletniego Jamesa de Graefa. Prawie dwadzieścia lat później przedstawiłby się jako Loverman. Jego projekt muzyczny nawiązuje do estetyki Nicka Cave’a, Leonarda Cohena, Nicka Drake’a czy Tamino. To nie przypadek, że supportował swojego belgijskiego kolegę.
Zanim urodził się Loverman, James przeszedł długie szkolenie muzyczne. Jako dziecko grał na tradycyjnych instrumentach, takich jak flet prosty i tuba oraz występował z belgijskimi orkiestrami dętymi. Później, po powrocie z Liverpoolu zaczął grać w zespole space-punkowym Shht i próbował swoich sił w elektronice w duecie Partners. Swoje prawdziwe ja odnalazł w solowym projekcie i pisaniu piosenek. To nie przypadek, że nazwał swój debiut "Lovesongs". Piosenki przeżute do szpiku kości, prezentujące ich surowe piękno z wyróżniającym się uwodzicielskim głosem. Loverman często stoi sam na scenie, nadając rytm tamburynem i pozwalając, aby jego śpiewana poezja przebijała się przez niego dbając przy tym o każdą jedną nutę.