Bezkompromisowy electropunk z prowokacyjnymi tekstami. Nieubłaganie, zjadliwie i z gniewem graniczącym z przerażeniem analizują niszczące czasy, w których żyjemy.
Najnowszy album "Spare Ribs" komentuje brytyjską politykę i katastrofalnie źle zarządzany czas covid. Płyta nie daje żadnych odpowiedzi, zadaje za to pytania, przed którymi nie sposób uciec. Została nazwana arcydziełem, a tak opisał ją komik Stewart Lee: "Bezsilna wściekłość, ale z przestrzeną na odrobinę piękna".
Z pozoru monotonne electro-punkowe rytmy, z prowokacyjnymi tekstami przekraczającymi granice dopuszczalnej wulgarności z siłą irytacji, z pewnością nie reprezentują muzycznego ideału...a jednak duetu z Nottingham słucha się dziś nie tylko w Wielkiej Brytanii. Piosenkarz, raper i autor tekstów - Jason Williamson, który na koncercie przypomina Ryszarda III oraz autor tekstów i producent Andrew Fearnen stali się kolejnymi punkowymi bohaterami!
„Podoba mi się pomysł bycia nierozsądnym. Lubię mówić rzeczy, które mogą być poddane krytyce.” - mówi Williamson.
Autentyczni 50-latkowie z prawdziwymi pomysłami na życie i ostrym humorem nie mogą zostać wrzuceni w anarchię Sex Pistols. Zbyt dobrze wiedzą, o czym i do kogo kierują swój przekaz na płytach. Społeczeństwo brytyjskie przebudzone przez Brexit, wzrost skrajnej prawicy, rosnący rasizm, polityczny populizm, niepewna przyszłość i wpływ globalnych problemów naprawdę naładowały ich armaty. Nadal jednak skłaniają się ku ludziom, dla których „wizyta w supermarkecie jest jak podróż na Marsa”. „Ten smutek i złość nigdy nie przeminą. Nadal będą obecne w muzyce. Jesteśmy na nie narażeni każdego dnia. Wszystko się pogarsza, ci sami ludzie są wciąż tak samo odrażający... ten gniew przemawia do ludzi”.
Zespół zawsze uważa na to, z kim współpracuje. Zaprosili wokalistkę Amy Taylor z australijskiego zespołu Amyl and the Sniffers na album "Spare Ribs", a jesienią 2022 roku, połączyli siły z Orbital w urzekającym utworze "Dirty Rat". Williamson zagrał też rolę kaznodziei w kultowym serialu "Peaky Blinders".
Nie jest do końca jasne, dlaczego Sleaford Mods są tutaj tak popularni, skoro nigdy tu nie występowali i są szczególnie wściekłymi krytykami brytyjskiego systemu. Być może stoi za tym wieczny podziw dla londyńskich punkowców z lewicowym etosem i typowo czeskie kibicowanie każdemu, kto zadziera z władzą i nie ufa politykom.
Sleaford Mods są tak samo uwielbiani w Niemczech, USA, Irlandii, a nawet Australii, więc mówimy o bardziej dalekosiężnym zjawisku polityczno-popkulturowym, z wpływowymi zwolennikami. Mark E. Smith mówił o nich na krótko przed śmiercią jako o „jedynej dobrej rzeczy”. I chociaż Iggy Pop powiedział, że gubi się w akcencie Jasona Williamsona i nie wszystko rozumie, często puszcza je w swoim audycji w BBC: „Uwielbiam Sleaford Mods. Myślę, że są prawdopodobnie jednym z najbardziej wiarygodnych nowych zespołów, które nie polegają starym konwencjom, aby muzyka brzmiała dobrze". Producent Steve Albini nie był daleko w tyle: „Ręka do góry, kto uważa, że Sleaford Mods to najlepszy zespół na świecie. Reszta z Was po prostu się myli”.